Het privaatrechtelijk rechtsverkeer vindt in toenemende mate grensoverschrijdend plaats. Daardoor bevatten steeds meer juridische problemen een internationale component - en dat komt niet zonder problemen. Het internationaal privaatrecht (IPR) beoogt oplossingen aan te reiken voor tal van dergelijke vraagstukken.
Grondige kennis van de typische IPR-onderwerpen en algemene leerstukken is hierbij onmisbaar. Asser 10-I Algemeen deel IPR biedt u hierbij een diepgravend overzicht. De uitgave behandelt voor deze onderwerpen, op integrale wijze, het gehele internationale privaatrecht, verhelderd met tal van voorbeelden uit het internationale personen-, familie- en erfrecht als het vermogens-, rechtspersonen- en insolventierecht.
Dit is het meest actuele en complete overzicht verkrijgbaar omtrent het IPR. De uitgave mag daarom niet ontbreken binnen de collecties van de rechter, advocaat, notaris, ambtenaar van de burgerlijke stand en de student die zich wenst te verdiepen in het IPR. Hiermee verschaft deze uitgave verbreding en verdieping; de rechtsvergelijking komt daarbij een prominente rol toe.
Internationaal privaatrecht actueel
U krijgt inzicht in de actuele stand van zaken omtrent een breed scala aan IPR-kwesties van algemene aard: begripsvorming, rechtsbronnen, de relatie van het IPR tot het Unierecht, de structuur van de verwijzingsregel, kwesties van temporele aard, problemen van samenloop en van interpretatie. Ook passeert de rechtstheoretische grondslag van de meest gangbare verwijzingsprocedés de revue en worden een aantal algemene leerstukken van IPR besproken.
Een aantal van de in de vorige druk besproken onderwerpen is verder geactualiseerd en uitgediept.
Meer dan voorheen schenkt deze vernieuwde editie aandacht aan kwesties van internationaal procesrecht, zoals de belangen/beginselen die ten grondslag liggen aan de regels van het internationale bevoegdheidsrecht en het vraagstuk van de erkenning en tenuitvoerlegging van buitenlandse rechterlijke beslissingen. Speciale aandacht krijgt in dit kader de kwestie van de erkenning van rechtsfeiten – bijvoorbeeld een huwelijk of afstammingsbetrekking - die zijn neergelegd in een buitenlandse, door een daartoe bevoegde autoriteit opgemaakte akte.
