Het UBO-register en Centraal Aandeelhoudersregister

Het UBO-register en het centraal aandeelhoudersregister komen niet spontaan uit de lucht vallen. De vierde antimisbruikrichtlijn verplicht lidstaten om een UBO (ultimate beneficial owner)-register in te voeren, met het doel fraude, witwaspraktijken en terrorismefinanciering tegen te gaan. Wie het (toekomstige) UBO-register inziet, zal kunnen nagaan wie de uiteindelijke belanghebbende van een rechtspersoon is. Het plan is om de in het register opgenomen gegevens ‒ die kunnen worden herleid tot de persoon ‒ in ruime mate publiek toegankelijk te maken. Hierop vormt het in te voeren centraal aandeelhoudersregister (CAHR) een aanvulling. Dit register wordt mogelijk opengesteld voor alle Wwft-instellingen.

Meer transparantie ‒ minder privacy
Het UBO-register en centraal aandeelhoudersregister beschrijft niet alleen de ingrijpende gevolgen voor de praktijk van iedere juridische of financiële dienstverlener, maar ook voor de privacy ‒ en mogelijk de veiligheid! ‒ van aandeelhouders en UBO’s. Deze uitgave bevat een compilatie van een aantal inleidingen en de dynamische discussie hierover op een recente debatmiddag van het ZIFO. Daarbij werd nadrukkelijk gereflecteerd vanuit verschillende invalshoeken. Bijvoorbeeld: wat zijn nu de implicaties voor het cliëntenonderzoek? Welke strafrechtelijke sanctionering wordt van toepassing? Maar ook de te verschaffen persoonlijke gegevens en de openbaarmaking daarvan werden tegen het licht gehouden. Het spanningsveld tussen enerzijds meer transparantie willen ‒ maar anderzijds privacy voldoende willen beschermen ‒ blijft immers (lastig)!

Bestemd voor juridische en financiële dienstverleners die zich tijdig en goed willen voorbereiden op de invoering van het UBO- en CAHR-register ‒ en op alles wat daarbij komt kijken.