Een verkoopchef bij de HEMA wordt na een dienstverband van 35 jaar op zijn laatste feitelijke werkdag, na afloop van zijn afscheidsreceptie, betrapt op het zonder betaling meenemen van twee flessen motorolie van vier gulden vijfennegentig per stuk. De werknemer, die stelt dat hij de flessen door vergeetachtigheid niet heeft afgerekend, wordt onmiddellijk geschorst. De volgende dag gaat hij met vakantie. Na zijn terugkomst, ruim twee weken later, wordt hij alsnog op staande voet ontslagen. Hierdoor vervalt de in het kader van zijn vervroegde uittreding overeengekomen afvloeiingsregeling. Is dat ontslag terecht? Levert het wegnemen van twee flessen motorolie na zo een lang dienstverband een dringende reden voor ontslag op? En heeft de werkgever wel onverwijld ontslagen, nadat het vermoeden van die dringende reden ontstond?
Art. 7:677 BW stelt drie eisen aan een rechtsgeldig ontslag op staande voet. Er moet sprake zijn van een dringende reden (als bedoeld in art. 7:678 BW), de werkgever moet onverwijld hebben ontslagen nadat het vermoeden van die dringende reden bij hem ontstond, en bovendien moet de dringende reden 'gelijktijdig' met het ontslag zijn meegedeeld. In dit boek wordt aan de hand van een uitvoerige analyse van de wetsgeschiedenis en de rechtspraak van de afgelopen 100 jaar ingegaan op de vraag welke betekenis precies aan die drie vereisten toekomt en of het vervuld zijn daarvan met een voldoende mate van zekerheid is te voorspellen.
