Kredietverlening door banken is voor buitenstaanders een niet te doorgronden proces. Banken willen zo weinig mogelijk risico lopen. Dat het desondanks fout kan gaan heeft de kredietcrisis uitgewezen. Juist deze crisis zal er toe bijdragen dat de banken nog voorzichtiger zullen worden en meer dan ooit op zekerheden gaan financieren. In deze studie wordt beschreven hoe het kredietverleningsproces verloopt en hoe het systeem werkt met betrekking tot het stellen van zekerheid. Welke normen en waarden past de bank toe op onderpand en hoe wordt de dekkingwaarde van een krediet bepaald? Banken zijn vaak al in een vroeg stadium op de hoogte van een verslechterde gang van zaken bij hun cliënt. Het is ter discretie van de bank of er wel of niet wordt doorgefinancierd. In de praktijk leidt dat gemakkelijk tot willekeur. Soms gaat de bank over op zogeheten 'stille bewindvoering', maar soms wordt het krediet rauwelijks opgezegd. Wat kan een kredietnemer doen om zich te wapenen tegen een onverhoedse kredietopzegging?
In de eerste plaats is dat direct ingrijpen zodra het slechter gaat. Zorg dat een reorganisatieplan wordt opgesteld en de winstgevendheid van de onderneming structureel wordt hersteld. Dat is van levensbelang. 'Planning & Control' zijn daarbij de sleutelwoorden. Vervolgens is het van belang het vertrouwen van de bank te behouden, want als het krediet wordt opgezegd, betekent dat vrijwel altijd de ondergang van de onderneming. Surseance van betaling zal geen soulaas bieden. De bank kan als separatist haar zekerheden gewoon uitwinnen. Daarom is surseance eigenlijk niet meer en minder dan het voorportaal van faillissement. Uiteen wordt gezet welke reorganisatiemaatregelen van belang zijn en de weg wordt gewezen hoe een reorganisatie zijn beslag kan krijgen. Hoe kan worden gezorgd dat de positie van de bank niet verslechtert? Hoe kunnen bestuurders het risico van bestuurdersaansprakelijkheid afwenden? Het wijst de weg hoe te navigeren bij zwaar weer om de continuïteit van de onderneming veilig te stellen.
