Meerpartijenovereenkomst en samenhangende overeenkomsten

Eén van de innovaties van het BW in 1992 was de introductie van de meerpartijenovereenkomst in art. 6:213 en 279 BW. En hoewel deze vorm steeds vaker voorkomt, is er tot op de dag van vandaag nauwelijks over gepubliceerd in de rechtswetenschap.

De monografie Meerpartijenovereenkomsten en samenhangende overeenkomsten belicht het tot voorheen onontgonnen terrein van deze bijzondere overeenkomstvormen. De uitgave vult hiermee een rechtswetenschappelijke leegte. Door de toename van de meerpartijenovereenkomst in de praktijk, is de titel daarnaast ook van grote waarde voor de juridische adviseur.

Analyse meerpartijenovereenkomst
Allereerst vindt u in de algemene inleiding de theoretische fundering van de overeenkomst. Dit schetst een noodzakelijk referentiekader, omdat de meerpartijenovereenkomst op fundamentele punten afwijkt van de gewone tweepartijenovereenkomst.

Vervolgens buigt de auteur zich over samenhangende overeenkomsten tussen twee partijen, gevolgd door een uitvoerige behandeling van de meerpartijenovereenkomst. Vervolgens maakt de lezer kennis met samenhangende overeenkomsten tussen meer dan twee partijen, en netwerken van overeenkomsten.

Deze analyse laat zien dat het steeds gaat om de vraag of er samenhang moet worden aangenomen tussen verbintenissen (en andere elementen, zoals bedingen). En juist dit vraagstuk laat zich lastig beantwoorden wanneer er meer dan twee partijen bij betrokken zijn. Deze monografie bespreekt de meest essentiële aandachtspunten en geeft aanwijzingen voor de adviespraktijk.