Opiumwetgeving en drugsbeleid beschrijft het ontstaan van het eerste internationale Opiumverdrag (1912) en de daarop gebaseerde wet. Ook de ontwikkeling van de strafrechtelijke handhaving sindsdien komt aan bod.
Een veelgehoorde stelling is dat het drugsprobleem een typisch product is van deze tijd. De oorsprong van het probleem zou liggen in de zestiger en zeventiger jaren. De jeugd rebelleerde tegen de gevestigde orde, waarbij drugsgebruik één van de methoden was om de onvrede met de maatschappelijk orde te uiten. Dit drugsgebruik groeide uit tot een geïntegreerd onderdeel van de jeugdcultuur waarin niet zozeer meer de maatschappelijke onvrede als wel het zoeken van genot centraal zou staan.
Eerste internationale Opiumverdrag in 1912
Daartegenover staat dat op 23 januari 1912 het eerste internationale Opiumverdrag werd gesloten met daarin de opdracht om wereldwijd 'de onderdrukking voort te zetten van het misbruik van opium, morphine, cocaïne, alsmede van de drogerijen, welke, bereid of afgeleid uit hunne bestanddeelen, tot soortgelijke misbruiken aanleiding geven of kunnen geven'.
Materiële en formele bepalingen Opiumwet
De auteur staat uitvoerig stil bij de materiële en formele bepalingen van de Opiumwet en de wijze waarop deze wet wordt gehandhaafd. Verder besteedt Blom aandacht aan:
- Het Nederlandse drugsbeleid;
- Internationale verdragen en de daarin neergelegde verplichtingen;
- Recente en minder recente Europese ontwikkelingen;
- Het gemeentelijke drugsbeleid.
Over de auteur
Mr. Dr. T. Blom is universitair hoofddocent straf- en strafprocesrecht aan de Erasmus Universiteit Rotterdam. Hij is tevens rechter plaatsvervanger in de Rechtbank Rotterdam en raadsheer plaatsvervanger in het Gerechtshof Amsterdam.
